|
Hikaye 1. Dünya Savaþý'ndan kalma bir aný....
Savaþýn en kanlý günlerinden biri.
Asker,en iyi arkadaþýnýn az ileride kanlar içinde yere düþtüðünü
gördü. Ýnsanýn baþýný bir saniye bile siperin üzerinde
tutamayacaðý ateþ yaðmuru altýndaydýlar.
Asker teðmene koþtu.
- Teðmenim, fýrlayýp arkadaþýmý alýp gelebilir miyim?
- "Delirdin mi?der gibi baktý teðmen.
- Gitmeye deðer mi? Arkadaþýn delik deþik olmuþ.
- Büyük olasýlýkla ölmüþtür bile. Kendi hayatýný da tehlikeye
atma"
Asker ýsrar etti.
Teðmen:
- Peki.. Git o zaman ....
Asker o korkunç ateþ yaðmuru altýnda arkadaþýna ulaþtý. Onu
sýrtýna aldý koþa koþa döndü. Birlikte siperin içine
yuvarlandýlar.
Teðmen, kanlar içindeki askeri muayene etti. Sonra onu sipere
taþýyan arkadaþýna döndü:
- Sana deðmez,hayatýný tehlikeye atma, demiþtim.
- Bak haklý çýktým. Bu zaten ölmüþ.
- Deðdi teðmenim " dedi asker.
- Nasýl deðdi?" dedi teðmen.
- Bu adam ölmüþ görmüyor musun?
- Gene de deðdi komutaným.
- Çünkü yanýna ulaþtýðýmda henüz saðdý.
- Onun son sözlerini duymak dünyaya bedeldi benim için.
Ve
arkadaþýnýn son sözlerini hýçkýrarak tekrarladý teðmene:
"Jim!..Geleceðini biliyordum!.."
demiþti arkadaþý..
"Geleceðini biliyordum!....." |
